نکـــــته ای بســــیار مهم! فَـــاخـــلـــع نَعلـــــیـــک طه 12 کفــش هایـــت را بیــرون کـــن ، یعنـــی کفـــش های خیـــالاتت را ، چیزهـــایی کـــه پــای تو را سخــت بستــه انـــد و نمیـــگذارنـــد حرکـــت کـــنی! اگـــر آدم ها را بــا هم در جـــنگ و نـــزاع میبـــنی ، صـــدی ... هشتـــادِ آن ریشـــه در خیـــالات بــاطل و بی اســــاس دارد. مثـــلا اگـــر از کنــــار مـــا رد شــــود و ســـلام نکـــند ، بـــــه مــــا بر میخورد ، ایـــن اســـت کـــه دائـــم در ذهـــن خود با او می جنگیم ، یـــا کسی با مـــا سرد می گیرد و مــا خیـــال میکنیـــم او از مــــا خوشش نمی آیـــد و تصــــور می کنیـــم بـــه دنبال ایـــن خوش نیـــامدن هم بـــا مـــا برخورد خواهد کـــرد ، در نتیـجه مـــا هم مهیـــای برخورد و درگیـــر شدن می شویم و بـــا کمتریـــن بهـــانه ای، گلاویز می شویم!
لطفا بخوانید ببخشید جهت اطلاع دوستان وانهایی که طرفدار امریکا هستند و دم از حقوق بشر میزنند اینها بچه مسلمون های است که به دست اسراییل غاصب به اینروز افتاده وکسی گوش شنوا ندارد ولی در جام جهانی یک گاز گرفتی یک بازیکن فوتبال تو دنیا سر وصدا میکند
جلسه فرماندهی در یکی از مقرها تشکیل می شد. دستور رسید. هیچ کس بدون کارت شناسایی وارد نشود. من به اتفاق یکی از بچه‌هایی ... که بچه یزد بود نگهبانی دم در را به عهده گرفتیم. کنترل کارت ها به عهده من بود. فرماندهان یکی یکی با نشان دادن کارت شناسایی وارد محوطه می شدند و از آنجا به محلی که جلسه برگزار می شد، می رفتند. نگاهم به در بود. یک ماشین جیپ جلوی در نگهبانی توقف کرد. قصد ورود به محوطه را داشت. جلو رفتم و گفتم: “لطفا کارت شناسایی.” گفت: “ندارم.” گفتم:”ندارید؟” گفت:” نه ندارم.” گفتم:” پس باعرض معذرت اجازه ورود به جلسه رو هم ندارین!” دستش را روی شانه راننده زد و گفت: “حرکت کن: جلویش ایستادم و گفتم:” کجا؟” گفت:”تو محوطه” گفتم: “نمی شه” گفت: “بهت میگم بروکنار.” گفتم:”نه آقا نمیشه.” گفت:”چی چی رو نمیشه، دیرم شد.” محکم واستوار جلویش ایستادم و به دوستم گفتم: “آماده باش هر وقت گفتم، شلیک کن.” دوستم اسلحه رابه طرف ماشین گرفت و با لهجه زیبای یزدی دو سه بار گفت: “رضایی بزنم یا می زنی؟ رضایی بزنم یا می زنی؟” وقتی راننده جدیت مان را دید گفت: “حاجی، این آقای بسیجی، شوخی سرش نمی شه!” دست برد. داخل جیبش و کارتش را بیرون آورد و گفت: “بفرمایید این هم کارت شناسایی!” مشخصات کارت را با دقت خواندم: نوشته بود: “حاج حسین خرازی. گفتم:”ب ب ببخشید آقا من فقط به وظیفه ام عمل کردم.” حاجی خندید وگفت :” آفرین بر شما رزمندگان، وظیفه شناس” بعد از آن هر وقت مرا می دید. می خندید و گفت: “رضایی بزنم یا می زنی؟”
امروز مصادف است با شهادت شهید غلامرضا صادق زاده قمصری که در تاریخ ۱۶ تیر ماه ۱۳۶۱ به درجه رفیع شهادت نائل آمد شهید غلامرضا صادق‌زاده قمصری، اسفندماه سال ۱۳۳۹ش چشم به جهان هستی گشود.
تیرماه بود که عملیات رمضان شروع شد درست توی ماه مبارک رمضان گرمای بالای ۵۰ درجه آدم رو کلافه می کرد حالا حساب کنین روزه باشی و تو این گرما بخوای بجنگی اونقدر آفتاب داغ می شد که اسلحه ... ها دستامون رو می سوزوند تازه سختی زمانی شروع شد که عملیات لو رفت و بچه ها محاصره شدند خیلی ها مظلومانه به شهادت رسیدند… … بعد از عملیات یه عده رفتند تا مجروح های شب قبل رو بیاورند وقتی برگشتند ، با گریه گفتند: همه ی بچه ها شهید شدند بهشون گفتم: تیر خلاص زدند بهشون؟ گفتند: نه! از تشنگی جان دادند…خلاصه
هر شهید کربلایی دارد که خاک آن کربلا تشنه خون اوست ، و زمان انتظار می کشد تا پای آن شهید بدان کربلا رسد و آنگاه خون شهید جاذبه ی خاک را خواهد شکست و ظلمت را خواهد درید و معبری از نور خواهد گشود و روحش را از آن ، به سفری خواهد برد که برای پیمودن آن هیچ راهی جز شهادت وجود ندارد...
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
عضویت سریع
